Çok alışmıştık ona, terkedilmişliğin ağırlığı çöktü üzerime... 5 gece bizi yalnız bırakmayan adam bir anda çekip gidiverdi. Sezon finali dedi. Ama aslında bu bir final değil yalnız gecelerin başlangıcıydı bizim için.
Çok alışmıştık ona, onunla öğrenmeye... Hayatımız boyunca hiç düşünmeyeceğim konuları düşünmeye başlamıştık onunla. Çay, kedi gibi konuların bile ne kadar ilgimizi çekebileceğini gördük onunla.
Çok alışmıştık ona, onun o kimi zaman sert, kimi zaman muzip, kimi zaman cesur üslubuna... Yalnızlığımızı gideriyorduk onu dinleyerek, onunla öğrenerek, onunla eğlenerek, onunla gülerek...
Kendi eliyle çekip çıkardığı sıkıcı gecelere bırakarak gidiyor bizi... Ama giderken de yapıyor kıyağını... Şebnem Ferahla veda ediyor bize... Haliyle bu da unutulmaz kılıyor finali.
Bu durumda yalnız kalmadığımız bütün geceler için Kraliyet Ailesine teşekkür ederek beklemek düşüyor bize. Verdiği aranın çabuk geçmesi dileğiyle hayatı sokaklarda yaşayarak bekliyoruz tekrar başlayacağı günü. Sonuçta ne diyor baba:" HAYAT SOKAKLARDA"...
Yavuz Okumuş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder