Hikaye: " Ne şimdi gel, Ne de bir gün git "

    Sigaramı söndürdükten sonra son yudumumu da aldım biramdan. Şişeyi oturduğum koltuğun sağ yanına bıraktım diğer boş şişelerin yanına. Yeni bir sigara yakmak için ayaklarımı uzattığım sehpaya doğru eğildim. Paketin boş olduğunu fark ettim. Hayatta beni iki şey çok kızdırırdı. Birincisi bu saatte biten sigara, ikincisi sevişirken çok gürültü yapan yan komşum. Geriye yaslandım, gözlerimi kapadım. Uyumam için illa yatağımda olmam gerekmiyordu. Her an, her yerde uyuyabilirdim. Tam dalmak üzereydim ki kapının zili ile irkildim. Çok şaşırmıştım. Uzun zaman olmuştu kapım çalmayalı. Nasıl çaldığını bile unutmuştum. Kapıcı dahi uğramazdı bana. Tekrar kapadım gözlerimi, birinin ışığı yakmak isterken yanlışlıkla çaldığını düşündüm. Fakat bir daha çaldı kapı. Yavaşça kalktım yerimden, ağır ağır kapıya ilerledim. Kim olduğunu bile sormadan açtım kapıyı. Öylece baktım kapıdakine hiçbir şey demeden.

   “ Ben geldim.”

   “ Hoş geldin ama sen kimsin?”

   “ Önemli mi?”

   “ Değil. Neden geldin?”

   “ Yalnızlığını bölmeye geldim.”

   Ayakkabılarını çıkarıp fırlattı kenara. Sanki kendi eviymiş gibi rahattı. Direk salona doğru ilerledi defalarca gelmiş gibi eve. Hemen gittim arkasından cebindeki sigarasını ve cep telefonunu çıkarıp sehpanın üzerine bıraktı. Sertçe oturdu koltuğa. Kim olduğu önemli değildi ama sigarasının olması iyiydi. Hiç sormadan paketinden bir sigara alıp yaktım. Hemen yanı başına oturdum. Yaslandım geriye, kapadım gözlerimi… Dudaklarımda hissettiğim sıcaklıkla açtım gözlerimi. Dudakları dudaklarımdaydı.

 

   “ Ne yapıyorsun?”

   “ Yalnızlığını bölüyorum.”

   “ Neden?”

   “ İstemez misin?”

   “ İstemem…”

  

  Geri oturdu yerine. Etrafı süzdü bir süre. Sonra bana baktı. Gözlerimin tam içine. Çok güzel gözleri vardı. Elleriyle saçlarını geriye doğru taradı.

   “ Niye? Niye istemezsin?”

   “ İstemem işte. Alışmışken yalnızlığa, istemem gelip bölmeni, gidersin sen de bir gün. Gelip böldüğün yalnızlığıma terk eder gidersin beni.”

   “ Bir şans ver, belki ben gitmem?”

   “ Bir gün gidersin. Yarım kalır o zaman her şey. Şimdikinden daha ağır gelir yalnızlık. Beni alıştırırsın sana, sonra sensizlikte boğarsın beni. Yalnız uyandığım her günü zehir edersin bana. Alışırsam sıcaklığına, sen gidince üşürüm. O yüzden sen ne şimdi gel, ne de bir gün git.”

   Yavaşça kalktı yerinden. Cep telefonunu koydu cebine. Sigarayı da almak için eğildi. Vazgeçti sonra. “ Sigara kalsın” dedi. Odanın kapısına kadar ağır ağır ilerledi. Döndü bana baktı. Çıktı odadan. Kapının kapandığını duyunca anladım gittiğini. Yaslandım geriye kapadım gözlerimi. Yalnızlığımla kaldığım yerden devam ettim uyumaya.

                                                                                                          Yavuz Okumuş